Dlaczego kandyduję

Znajomość angielskiego pozwoliła mi się szybko usamodzielnić. Już w liceum dorabiałem udzielając lekcji, później pracowałem jako tłumacz symultaniczny. Swoją karierę zawodową rozpocząłem jako ekspert ds. UE, najpierw w Urzędzie ds. Integracji Europejskiej, a następnie w Parlamencie Europejskim, oraz wykładowca akademicki. Z tego ostatniego zajęcia nie zrezygnowałem do dzisiaj.

Moja przygoda z polityką zaczęła się już liceum, kiedy przed wyborami 1989 r. zgłosiłem się jako tłumacz-wolontariusz w biurze warszawskiego Komitetu Obywatelskiego w kawiarni Niespodzianka. Moim zadaniem była opieka nad wizytującymi stolicę amerykańskimi kongresmenami. W ten sposób zapracowałem na swoje pierwsze stypendium edukacyjne w Stanach.

Zawsze chciałem naprawiać otaczającą nas rzeczywistość, dlatego po latach pracy jako ekspert i doradca ds. UE postanowiłem stanąć w wyborach.

W 2009 r. mieszkanki i mieszkańcy Warszawy oraz okolic wybrali mnie jako swojego przedstawiciela w Parlamencie Europejskim. W Brukseli zajmowałem się unijnymi traktatami, budżetem oraz agendą cyfrową. Za tą ostatnią działkę stałem się bezpośrednio odpowiedzialny w Polsce, gdy Donald Tusk powołał mnie w 2013 r. do swojego rządu na ministra ds. cyfryzacji i administracji. Wtedy też odpowiadałem za zarządzanie kryzysowe oraz za kontakt w imieniu rządu z samorządami.

Następnie znów reprezentowałem Polskę w Brukseli, pełniąc w latach 2014-2015 funkcję ministra ds. europejskich w rządzie Ewy Kopacz. Dalsze doświadczenie w polityce zdobywałem w Sejmie VIII kadencji, tym razem reprezentując Kraków i okolice.

Mieszkanki i mieszkańcy Warszawy zaufali mi ponownie w 2018 r. powierzając w I turze urząd Prezydenta m.st. Warszawy.

Urząd Prezydenta Warszawy obejmowałem z ambitnym programem, którego celem było przekształcenie miasta z najlepszego do pracy w miasto przyjazne i możliwie najlepsze do życia. Nikt wówczas nie podejrzewał w jak trudnym czasie przyjdzie mi ten program realizować.

Najpierw wybuch pandemii, który dla nas wszystkich był ogromnym wyzwaniem. Samorządowcy w całym kraju stanęli przed problemem niesienia pomocy mieszkańcom, zarządzania kryzysowego w placówkach medycznych czy dostosowywania placówek edukacyjnych do rzeczywistości pandemii. To wszystko przy często braku lub sprzecznych wytycznych od ówczesnego rządu. Pandemia skutecznie zahamowała też realizację inwestycji przez lockdown i zamrożenie placów budów, załamanie się dostaw i ogromny skok cen materiałów.

Pandemia ledwo wygasła, a Rosja zaatakowała Ukrainę. Do Polski ruszyły miliony uchodźców. Warszawa ugościła ich setki tysięcy. Wszystko odbyło się dzięki niesamowitej, spontanicznej solidarności ludzkiej, którą - podobnie jak w całym kraju - wykazali się Polki i Polacy. Przy niemal zerowym wsparciu ówcześnie rządzących w Warszawie udało się zorganizować punkty recepcyjne oraz ośrodki pobytowe. Dzięki wsparciu amerykańskich przyjaciół do Warszawy, za pośrednictwem organizacji międzynarodowych, spłynęły dziesiątki milionów dolarów pomocy humanitarnej. Wsparcia rzeczowego i finansowego udzieliły nam miasta z całego świata – w ten bardzo konkretny sposób zaprocentowało budowanie relacji międzynarodowych Warszawy.

Trzecią plagą trawiącą stolicę był niestety nasz własny rząd. Zmiany podatkowe rządów PiS, głównie w postaci tzw. Polskiego Ładu, pozbawiły budżet miasta i jego mieszkańców 11 miliardów złotych. O tyle mniej miasto mogło zainwestować w rozwój infrastruktury czy programy na rzecz mieszkańców. Dla porównania, 11 mld to koszt wybudowania drugiej linii metra w Warszawie. W budżecie miasta powstała ogromna dziura.

Pomimo tych trudności, bardzo wiele z moich obietnic wyborczych zostało i jest wypełnianych. Wydłużenie warszawskiego metra o kolejnych 11 stacji, oddanie trzech nowych linii tramwajowych oraz 3 linie kolejki podmiejskiej; zakup nowoczesnego i ekologicznego taboru - to najważniejsze przykłady inwestycji w stołecznych transport publiczny. 17 nowych szkół, 27 przedszkoli, 14 nowych żłobków – inwestycje w edukację. Nowy szpital, 20 nowych i zmodernizowanych przychodni, 8 rozbudowanych i zmodernizowanych szpitali miejskich – inwestycje w zdrowie. Otworzyliśmy Centrum Aktywności Międzypokoleniowej (a kolejne są w budowie), gdzie zapraszamy do spędzania czasu najmłodszych i najstarszych mieszkańców Warszawy. Muzeum Sztuki Nowoczesnej – największa inwestycja w sztukę w ostatnich latach w Polsce. Wreszcie, największa inwestycja komunalna – spalarnia śmieci, a zarazem miejska wytwórnia energii. To tylko przykłady inwestycji, które udało się w ostatnich latach oddać w ręce mieszkanek i mieszkańców Warszawy. A w rankingach europejskich stolic Warszawa weszła do czołówki miast zielonych, bezpiecznych i atrakcyjnych do życia.

Polityka miejska to nie tylko twarde inwestycje. To przede wszystkim inwestowanie w samych mieszkańców. Dlatego w Warszawie uruchomiliśmy pierwszy w Polsce program darmowych żłobków, aby w ten sposób wesprzeć głównie Mamy w powrocie na rynek pracy, jeśli tak zdecydują. Programy darmowych badań profilaktycznych i szczepień. Pomoc psychologiczna i psychiatryczna. Opłacane przez miasto zajęcia w szkołach i przedszkolach, w tym dodatkowe lekcje języka angielskiego czy innowacyjne zajęcia z matematyki z zastosowaniem sztucznej inteligencji. Urozmaicona oferta zajęć i rozrywki dla seniorek i seniorów. Mnóstwo możliwości uprawiania sportu, bogata oferta kulturalna. To cały katalog inicjowanych i wspieranych przeze mnie działań miasta zgodnych z filozofią, że w centrum każdej polityki muszą być ludzie i ich potrzeby.

Równie ważne jest bezpieczeństwo, rozumiane w sposób całościowy - bo wierzę, że zaczyna się ono w każdym domu, w każdej gminie. Za moich kadencji dokonujemy bezprecedensowej poprawy bezpieczeństwa na drogach: masowe doświetlenia ulic i przejść dla pieszych, budowa azyli i rond, rozbudowa ścieżek rowerowych, uporządkowanie parkowania. Rozbudowaliśmy łańcuch pomocy ofiarom przemocy i system wparcia dla osób z niepełnosprawnościami, osób wykluczonych i osób prześladowanych. Inwestujemy w Straż Miejską oraz dofinansowujemy stołeczne Policję i Straż Pożarną. Utworzyliśmy w Warszawie Stołeczne Centrum Bezpieczeństwa ze zintegrowanym system monitoringu miasta.

Bezpieczeństwo w tym bardziej twardym wymiarze, to program Warszawa Chroni – zarządziłem audyt miejsc schronienia, przeprowadziłem pierwsze w wolnej Polsce ćwiczenia dźwiękowych systemów alarmowych (tzw. syren). Inwestujemy też m.in. w zabezpieczenie infrastruktury krytycznej i monitoring. Te wszystkie doświadczenie dzielimy jako Warszawa z samorządami z całej Polski.

Mój Dom, moja rodzina i najbliżsi mi przyjaciele to moja żona Gosia oraz Ola i Staś. Razem z psem Bąblem mieszkamy na warszawskim Ursynowie.